Sabır sınavı verdiğim günlerden geçiyorum.
Sabrının öyle çok sebebi var ki. Kendime saygımı, sevgimi yitirmemek için sabrediyorum. Duygularıma hürmetimi bitirmemek için sabrediyorum. Geçmişime inancımı kaybetmemek için sabrediyorum. Değer verdiğim, gönül tahtıma oturduğum insana saygımı yitirmemek için sabrediyorum. Zarafetle yaşadığım güzellikleri asaletle geçmişe teslim etmek ve hoş bir anı olarak dönüp hatırlayabilmek için sabrediyorum. Hala insanların yüreğinde iyilik kalabileceğine inancımdan sabrediyorum. Onca güzel sözün bir yalan olamayacağına çocukça bağlılığımdan sabrediyorum. Bir sınavdan geçtiğimi düşündüğüm için sabrediyorum. Yaradanın büyüklüğüne sığındığımdan sabrediyorum. Güzel gunlerin her zaman karanlığın ardından geldiğini bildiğimden sabrediyorum.
Gücüm tükendi ama sabrediyorum. Bir gün benim de bir ana babanın evladı olduğumu birileri hatırlasın diye sabrediyorum.
Güzel yaşadım, güzel hatırlamak için sabrediyorum.
Çünkü "Sabır, bilgeliğin arkadaşıdır."

Görünenler sadece bir yanılsamadan ibaret. Gerçek senin içinde. En derinlerinde. Yönünü kaybetme. Rehberin sadece kalbin olsun. Çünkü o seni hesapsız kitapsız, hiçbir strateji yapmadan gerçek doğruya ulaştıracak tek rehber.
Keşke olmaz kalbinin rotasında. Hep iyi kiler çıkar yol tabelalarında. Keşke dediğin an, hesap yapmaya başladığın ve kalbine uzaklaştığın andır.
Her şeyin bir sebebi, herkesin bir görevi vardır hayatta. Kimi sevmeyi, kimi doğru sevmeyi öğretir. Kimi de zamanında ettiğin koca koca lafların nasıl ayağına dolaşacağını gösterir. Acının kıyası olmaz. Aşk acısı, ölüm acısıyla kıyas kabul etmez. Her acı zamanının en büyüğüdür.
Dert yarıştırmak ne büyük yanılgıdır şu hayatta. Onu çekene sormak lazım büyüklüğünü. Ama sabah oluyor, ama yaz geliyor, ama kızgın güneşin ardından yağmur da yağıyor... yeter ki unutma. Yeter ki zamana güven. Sabır ve zaman en yüce öğretmen. Sabret, şükret, zamana güven. O en doğru senaryoyu yazar sonunda.