Gecenin maden karasında ziyaret ettik Soma’daki hastaneyi… Bahadır’ın yaşadıklarına kulak verdik.
Bir gün önce bitmişti Bahadır’ın vardiyası ama acı haberi alır almaz koştu arkadaşlarına… bir umut belki çare olabilirdi…Gözündeki uykuyu söndürüp tek tek yetişmeye çalışıyordu madendeki akrabalarına, arkadaşlarına…Yüzlerce arkadaşının cansız bedeni geçmişti yanı başından… dayısının oğlunu da almıştı siyah ölüm…Gücü daha fazlasına elvermedi… zehirli gaz ciğerlerine sirayet ettiğinde son anda yetiştirdiler hastaneye… Anacığı başucunda, oğlunun bitap düşen ayaklarını ovuyor ve içten içe Rabbine dua ediyordu, oğlunu kendisine bağışladığı için…Annesinin yüzündeki endişe, Bahadır’ın arkadaşlarını anımsadığı anki hüznüne karışıyordu bir anda…
Bahadır yüzündeki acıyla yaşananları tek cümleyle özetliyordu… "bir nefes…bitti"…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder