Uğruna yalanın düzenin bin para olduğu.
Bir günlük mutluluk için ömür tüketen, dağları deldirip, imkansızı var eden, peşine düşüp virane olduğum.
Koşup koşup yerinde saydığım. Uğruna yanlışa daldığım. Burnumu boktan çıkaramadığım.
Yerin yurdun neresi?
Deyiver artık...
Peşinde daha kaç ömür tüketmem lazım?
Gerçek misin yoksa masalların, filmlerin kandırmacası mı tüm bildiğim?
Zor mu seninle zifaf bu kadar?
Haydi itiraf et yalan mısın yoksa rüya mı?
Madem öyle niye yoksun fakir rüyalarımda?
Yoksa ben mi koştum bilinmezin peşinden?
Yedi bilinmeyenli denklem misin? Zira onu da çözdüler.
Başladığı yere dönen paradoks musun? Onu da çözerler...
İnce hastalığın şifası mısın? İliklerime işledin.
Gözün kör mü, görüp geçersin.
Adres bilmez misin? Nedendir iki yan kapımı çalıp beni görmezden gelişin?
Yaraştırmaz mısın kendine beni, niye ki bu hor görüşün?
Tövbemi bozdurma benim, hangi delikteysen göster kendini.
Çıkarma beni dinden imandan, secdem sana dönmüşken.
Öyle bir gel ki beklediğime değsin heybetin.
