Nisanda gel kızım...

Nisanda gel kızım. Yağmurla karşılamalıyım seni. Toprak uyanmalı gelişinle, ağaçları çiçek basmalı, dereler coşmalı, zirvedeki kar heybetini korumalı ama etekleri akarsulara karışmalı. Tüm cemrelerin ardından tam da umudu yitirmişken gir dünyama.

Tıpkı bahar gibi erit gönlümün buzunu.

Geç olacak gelişin ama yüreğimin nehirlerini taşırırcasına, eteğindeki bahar çiçeklerini savururcasına, yağmurun ardından güneşi doğururcasına ansızın ve tüm cesaretinle gir hayatıma.

Geldiğin gibi Nisan olsun adın... coşkun, bahar tazesi, toprak kokusu, yazın habercisi, umudun muştusu.

Bir de tam şafakta gel kızım...
Günün en karasında gündüzün en aydınlığa bir adımında.

Nasıl gelirsen gel ama geldiğinde hep mutlu ol kızım.

Sadece güldüğünde yaşarsın gözlerin. Sadece rüzgar okşasın benden gayrı saçlarını. Bir tek güneş kamaştırsın gözünü. Sadece kutup yıldızını takip et. Ve yalnızca ebemkuşağının renklerine sığın.

Önün de sonun da hep aydınlık olsun.